Ονόματα όπως του Κοτσακά, του Χωραφά (εξ απορρήτων συνεργατών του γνωστού μεγαλέμπορου όπλων με το ψευδώνυμο «Άκης»), του Ραφτόπουλου, της Κατσέλη, του Φωτόπουλου, και όσα κρατιούνται ακόμη κρυφά από την κοινωνία, δεν αφήνουν περιθώρια για αισιόδοξους συλλογισμούς.
Ένα παιχνίδι σε πολλαπλά ταμπλό.
Πρώτα, είναι σαρξ εκ της σαρκός του ΠΑΣΟΚ και δεν αφήνει περιθώρια στο άλλοτε κραταιό κόμμα της διαφθοράς και της αδιαφάνειας να τους καταγγείλει. Θα πρέπει να εξηγήσει γιατί δεν το έκανε χρόνια τώρα.
Μετά, είναι ευνόητο, ότι ως πρόσωπα εξόχως υπεύθυνα στο πανηγύρι διαφθοράς που σήμερα πληρώνουμε όλοι ως κοινωνία, δεν μπορούν να πρωταγωνιστήσουν και πάλι στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Είναι όμως απολύτως ικανοί να αναλάβουν την διεκπεραίωση του νέου πανηγυριού που προετοιμάζεται με ή χωρίς δραχμές, και να γεμίσουν τα ταμεία του νέου κόμματος για την εξασφάλιση της παραμονής του στην εξουσία.
Έτσι ξεκίνησαν πριν χρόνια.
Για το κόμμα ρε γαμώτο.
Και μετά επεκτάθηκαν. Για την οικογένεια ρε γαμώτο.
Για ένα γαμήσι στο Παρίσι ρε γαμώτο.
Έχοντας την έξωθεν καλή μαρτυρία ενός κόμματος της αριστεράς, θα μπορούν να κατακεραυνώνουν τους πρώην συντρόφους τους και όποιον άλλον τολμά να σκεφτεί με όρους μεταρρυθμίσεων και να συνεγείρουν την κοινωνία στον νέο παράδεισο της λεηλασίας του δημόσιου κορβανά.
Ξεκίνησαν δειλά, με την επαναγορά των ΔΕΚΟ.
Με τις 100 χιλιάδες προσλήψεις στο δημόσιο.
Με την δέσμευση των καταθέσεων.
Τι να σου κάνει ένας Δραγασάκης; Προσωρινός και για λόγους παροχής άλλοθι βρίσκεται εκεί.
Ο Στρατούλης είναι ο παράγοντας.
Τι να σου κάνει και η «άλλη» αριστερά;
Αγωνίζεται με επιθετικούς προσδιορισμούς όπως «λογική», ¨μεταρρυθμιστική», κλπ να δείξει μιαν άλλη διαδρομή αλλά μέσα στον χείμαρρο του λαϊκισμού το σωσίβιο είναι εκτός προδιαγραφών.
Κοιτά αποσβολωμένη τους πρώην συντρόφους της να ετοιμάζουν το πανηγύρι. Και δεν βρίσκει την δύναμη να φωνάξει «τι πάτε να κάνετε ρε απατεώνες» παρά προσπαθεί να κρύψει το Κωσταλέξι της με την μεταφυσική ελπίδα ότι «δεν μπορεί» αδέλφια και σύντροφοι είναι, κάποιο σχέδιο θα έχουν.
Ναι έχουν σχέδιο.
Το σχέδιο της παρέας του ΠΑΣΟΚ που προσήλθε και δώρα φέρουσας.
Ανάμεσα στην άθλια λαϊκιστική δεξιά, και στο άθλιο λαϊκιστικό ΠΑΣΟΚ που σωρηδόν μετακομίζει στον ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσα στις συμπληγάδες του Μελιγαλά και της Μακρονήσου, παραμένει ορφανός ο χώρος της κεντροαριστεράς, της σοσιαλιστικής μεταρρυθμιστικής αριστεράς, με δυο ζαλισμένα κόμματα.
Το αλαζονικό απομεινάρι του ΠΑΣΟΚ, που ακόμη σκέφτεται με όρους πρωτοκαθεδρίας, και την ενοχική Δημοκρατική Αριστερά που σκέφτεται με όρους ετεροκαθορισμού σε κάθε κίνηση της.
Όχι τόσο του προέδρου της, αυτός ανέδειξε το προσωπικό του ταλέντο και την υψηλή πολιτική αντίληψη του και στην βδομάδα των διερευνητικών εντολών και στις ομιλίες που ακολούθησαν την διάλυση της βουλής
Στων στελεχών και μελών της τις ενοχές αναφέρομαι.
Πέρα από τις καταγραφές των δημοσκοπήσεων, και εδώ να το τονίσουμε, οι εταιρείες που τις διενεργούν δεν βρίσκονται έξω και υπεράνω της άθλιας πολιτικοκοινωνικής ζωής της χώρας, όλο αυτό το βρωμερό σύστημα υπόκειται στους ίδιους κανόνες χτυπημάτων κάτω από την μέση, ο χώρος της σοσιαλιστικής μεταρρυθμιστικής αριστεράς, υπάρχει.
Δεν μπορεί να φέρει το αξιοθρήνητο πια όνομα του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι αρκετό το όνομα της ΔΗΜΑΡ.
Αυτοί οι δυο χώροι πρέπει να ενωθούν.
Όχι τώρα.
Ας αδειάσει κι άλλο το ΠΑΣΟΚ στέλνοντας την χλέμπα του στον ΣΥΡΙΖΑ και μετά τις εκλογές, ανεξάρτητα από τα ποσοστά, ας ανοίξει επιτέλους μια σοβαρή κουβέντα.
Κι ας ξέρουν όσοι φοβήθηκαν ή όσοι θύμωσαν ότι η ΔΗΜΑΡ θα συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου, ότι έχουν φέρει το χειρότερο ΠΑΣΟΚ ante portas μέσω του ΣΥΡΙΖΑ.
Ας ξέρουν ότι σήμερα προσφέρουν στα παιδιά τους το χρονικό ενός προαγγελθέντος σκανδάλου με τους Τσοχατζόπουλους του μέλλοντος μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.